Hufiec

Hufiec Szczecin-Pogodno Związku Harcerstwa Polskiego istnieje od 25 kwietnia 1957 roku, od 17 kwietnia 1962 roku nosi imię Janusza Korczaka – pedagoga i przyjaciela dzieci. Hufiec zrzesza 300 osób – zuchów, harcerzy i instruktorów. Hufiec należy do Chorągwi Zachodniopomorskiej Związku Harcerstwa Polskiego.
Podstawowym celem działania hufca jest wspieranie instruktorów ZHP w prowadzeniu działań wychowawczych wśród dzieci i młodzieży. Działania te, instruktorzy hufca, realizują przy wykorzystaniu metody harcerskiej, pracując w dwudziestu podstawowych jednostkach, zrzeszających dzieci i młodzież, w tym także osoby specjalnej troski, zorganizowane w ruchu Nieprzetartego Szlaku.

Pierwszym komendantem hufca był hm. Telesfor Badetko. Jego imieniem nazwano skwer położony przy ul. Wojska Polskiego w Szczecinie. Każdego roku, w dniu 17 kwietnia, członkowie hufca oraz zaprzyjaźnione osoby, spotykają się w tym miejscu podczas uroczystego apelu.

Hufiec posiada swoje logo, którym jest zaprojektowany przez hm. Bernarda Sacka, hm. Ryszarda Blicharskiego i hm. Pawła Wituszyńskiego stylizowany wizerunek syna druha harcmistrza Pawła Wituszyńskiego, jako Króla Maciusia I – bohatera książki „Król Maciuś I” Janusza Korczaka. Wizerunek „Maciusia” nałożony na metalową tarczę rycerską w trzech kolorach, stanowi także odznakę „Zasłużony instruktor Hufca Szczecin-Pogodno”, przy pomocy której hufiec prowadzi satysfakcjonowanie wśród kadry.

Hufiec Szczecin-Pogodno jest jednym z trzech hufców ZHP w Szczecinie. Początkowo hufiec obejmował obszarem swojego działania dzielnicę Pogodno w Szczecinie – stąd regionalizowana nazwa hufca – „Szczecin-Pogodno”. Wraz z likwidacją innych hufców miejskich obszar działania się rozszerzył i w chwili obecnej obejmuje obszar całego miasta Szczecina, w tym także Skolwin oraz prawobrzeżną część miasta.

Hufiec skupia 23 jednostki organizacyjne, w których zrzeszonych jest 327 osób (wg stanu na listopad 2015 r.). W hufcu funkcjonują namiestnictwa zuchowe, harcerskie oraz starszoharcerskie połączone z wędrowniczym – zajmujące się realizacją zadań programowych w poszczególnych pionach metodycznych oraz zespoły powoływane przy komendzie hufca – zespół programowy, zespół promocji i informacji, którego zadaniem jest m.in. administrowanie stroną www, utrzymywanie kontaktu z mediami oraz wydawanie kwartalnika hufca – “pogodno.exe” oraz Zespół Kadry Kształcącej zajmujący się organizacją form kształcenia w hufcu. W hufcu funkcjonują nadto dwa szczepy harcerskie oraz kręgi seniorów i akademików.

Instruktorzy hufca współpracują z wydziałami Głównej Kwatery Związku Harcerstwa Polskiego oraz zasiadają we władzach Chorągwi Zachodniopomorskiej ZHP.

W ostatnim czasie instruktorzy Hufca Szczecin-Pogodno byli organizatorami wielu przedsięwzięć o charakterze wychowawczym, które odbiły się szerokim echem nie tylko w harcerskim środowisku miasta Szczecina – m.in. wieloletnim organizatorem festynu integracyjnego Tacy Sami, Zlotu Hufców Szczecińskich ZHP czy cyklicznych przedsięwzięć promujących turystykę kwalifikowaną wśród dzieci i młodzieży.

Hufiec Szczecin-Pogodno współpracuje także z Fundacją Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy – każdego roku jest organizatorem największego w Szczecinie sztabu, w którym zarejestrowanych jest blisko 400 wolontariuszy – zarówno harcerzy i jak i mieszkańców Szczecina.

Komendanci Hufca Szczecin-Pogodno

1. Telesfor Badetko (25.04.1957 – 30.09.1960)
2. Jan Krauze (30.09.1960 – 15.01.1961)
3. Marian Biczek (15.01.1961 – 25.11.1961)
4. Cezary Bamber (25.11.1961 – 15.09.1962)
5. Mieczysław Sadowski (15.09.1961 – 01.10.1967)
6. Bogdan Grobelny (01.10.1967 – 23.03.1969)
7. January Łapa (23.03.1969 – 16.02.1970)
8. Helena Łosicka (16.02.1970 – 01.07.1979)
9. Krystyna Freindorf (01.07.1979 – 31.08.1982)
10. Elżbieta Kasperowicz (31.08.1982 – 01.12.1984)
11. Małgorzata Zawadzka (01.12.1984 – 22.11.1986)
12. Andrzej Stajmec (22.11.1986 – 04.11.1995)
13. Marek Burko (04.11.1995 – 16.07.1997)
14. Ewa Pietkiewicz – Kamińska (16.07.1997 – 06.01.2001)
15. Mariusz Cyrulewski (06.01.2001 – 01.04.2006)
16. Edyta Sielicka (01.04.2006 – 03.10.2015)
17. Jacek Wójcik (03.10.2015-17.11.2020)
18. Agata Maszczykowska (jako pełnomocnik Chorągwi Zachodniopomorskiej ZHP od 17.11.2020 – 07.11.2021)
19. Karolina Gabryś (07.11.2021-)

Druh hm. Telesfor Badetko – pierwszy komendant Hufca Szczecin-Pogodno.

Urodził się w 5 stycznia 1920 roku w Zenonowie pod Warszawą. Przyrzeczenie harcerskie złożył 01.02.1936 r. Jego lata młodzieńcze przypadają na czas okupacji, które spędza w okolicach stolicy. W czasie wojny był żołnierzem Szarych szeregów w stopniu kapitana, ps. „Wiktor”. Przeszedł przeszkolenie w Szkole Podchorążych, Kurs Dywersji, Harcerstwo – mały sabotaż, dowódca plutonu Powstańczych Oddziałów Szturmowych „Jerzyki”, dowódca harcerskiego Plutonu Szturmowego, dowódca Kompanii Szturmowej. Jego żołnierze rozbili placówkę żandarmerii pod Uralami i placówkę SS Huta Wołomin. Walczył w bitwie nad Bugiem w 1944r. w Powstaniu Warszawskim, brał udział w akcji „Burza”.

We wrześniu 1943r. ożenił się z łączniczką Marią Puc. Po wojnie przyjeżdża na Ziemie Odzyskane i osiedla się w Myśliborzu. Dla zatarcia śladów swojej okupacyjnej przeszłości przed władza ludową, używa zmienionego nazwiska – Bogusławski. W Myśliborzu zorganizował Techniczną Obsługę Ratownictwa a społecznie organizował powojenne harcerstwo, które w niedługim czasie zostało zlikwidowane, gdyż powstało harcerstwo czerwone.

Po zdemaskowaniu w 1950r. przeprowadził się do Szczecina, i na terenie Polic zorganizował szkolnictwo zawodowe dla potrzeb rolnictwa. Następnie zakłada szkołę przyzakładową przy Fabryce Urządzeń Budowlanych – „Hydroma”, przez jakiś był jej dyrektorem, a później kierownikiem warsztatów szkolnych.
W 1956r. był współorganizatorem odradzającego się harcerstwa w Szczecinie, a w 1957r. organizuje Hufiec Szczecin – Pogodno. W 1960 r. został usunięty ze stanowiska Komendanta Hufca, ponieważ ówczesne władze zarzucały mu nawiązywanie do tradycji harcerstwa przedwojennego, używanie symboliki i haseł z tamtych lat, oraz samą przeszłość z lat okupacji. Był prześladowany przez NKWD, UB, a później SB. Pomimo ciągłych szykan ze strony władzy ludowej (ciągłe przesłuchania i nieuzasadnione zarzuty) nigdy nie zrezygnował z pracy z młodzieżą. Przez całe życie służył dzieciom i młodzieży.

Był wierny ideałom harcerskim. Utworzył Harcerski Teatrzyk Lalkowy „Zuch”, który przez długie lata cieszył się ogromnym powodzeniem wśród dzieci nie tylko na terenie Szczecina. Znany był w wielu zakątkach całej Polski. Równolegle z „Zuchem” powstała grupa harcerzy – miłośników motoryzacji, co umożliwia podróżowanie Zespołowi po całej Polsce.

Za swoją działalność został odznaczony: dwukrotnie Krzyżem Virtuti Militari V-tej klasy przez władze krajowe i Rząd na uchodźstwie w Londynie, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Polonia Restituta, Krzyżem Powstania Warszawskiego, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotym Krzyżem za Zasługi dla ZHP i wieloma innymi odznaczeniami za pracę społeczna na rzecz dziecka.

Odszedł na wieczna wartę 11 stycznia 1992 roku i spoczywa w kwaterze 43 u boku najlepszego przyjaciela – żony Marii.

Informacje na temat życia i działalności dh. hm. Telesfora Badetko zebrała pwd. Beata Araszkiewicz.

Janusz Korczak – patron Hufca Szczecin-Pogodno

Janusz Korczak, właściwie Henryk Goldszmit, urodził się 22 lipca 1878 lub 1879 r. w Warszawie. Pochodził z rodziny żydowskiej, jego dziadek był lekarzem, ojciec znanym warszawskim adwokatem. Już jako dziecko Korczak marzył o lepszym świecie – ze swoich tajemnic i marzeń zwierzał się babce. Tuż przed wojną, w liście do przyjaciela, stwierdził, że nie można zostawiać świata takim, jakim się go zastało.

Śmierć ojca Henryka w 1896 r. zmusiła go do podjęcia w młodym wieku pracy – udzielał korepetycji, zarobione w ten sposób pieniądze wspomagały rodzinny budżet. Pierwszą publikacją Henryka, jeszcze pod pseudonimem „Hen”, była humoreska „Węzeł gordyjski” z 1896 r. W 1989 r. Henryk wziął udział w konkursie na sztukę teatralną, w której otrzymał wyróżnienie. Dramat opatrzył tytułem „Którędy?” oraz pseudonimem Janasz Korczak, który zaczerpnął z powieści Kraszewskiego „Historia o Janaszu Korczaku i pięknej miecznikównie”. Imię „Janasz” zostało omyłkowo wpisane przez zecera w informacji o wynikach konkursu jako „Janusz”, i tak już pozostało.

W 1898 r. Henryk Goldszmit zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Po zakończeniu studiów, w 1905 r., Korczak podjął pracę w szpitalu dla dzieci w Warszawie; w latach 1905-1906 brał udział jako lekarz w wojnie rysyjsko-japońskiej.
W latach 1900-1915 Korczak był członkiem Towarzystwa Kolonii Letnich, w ramach działalności którego, rozpoczął pracę na koloniach jako wychowawca. Doświadczenia wyniesione z opieki nad dziećmi w ośrodkach wakacyjnych „Michałówka” oraz „Wilhelmówka” stały się kanwą jego książek „Mośki, Joski i Srule” oraz „Józki, Jaśki i Franki”.

W 1912 r. Korczak obejmuje funkcję dyrektora Domu Sierot przy ul. Krochmalnej 92 w Warszawie, w którym współpracuje ze Stefanią Wilczyńską. Praca w Domu Sierot staje się miejscem, w którym Korczak przeprowadzał badania i obserwacje nad rozwojem dzieci, w oparciu o które formułował podstawy swojego systemu wychowawczego. W 1923 r. wydaje książkę „Król Maciuś Pierwszy”.
W 1926 r. Korczak opracował pierwszy numer „Małego Przeglądu” – czasopisma wydawanego przez dzieci. Pismo było tygodniowym dodatkiem do czasopisma „Nasz Przegląd” i ukazywało się do 1939 r. Korczak nie zaprzestał działań wychowawczych mimo wybuchu wojny oraz przeniesienia Domu Sierot do getta warszwskiego.

Korczak był prekursorem myśli o prawach dziecka. Był zwolennikiem emancypacji dziecka i poszanowania jego praw, uważał dziecko za pełnoprawnego człowieka już od momentu narodzin. Uważał, że proces wychowania powinien być traktowany jako proces oparty na partnerstwie pomiędzy wychowawcą a wychowankiem, a społeczeństwo winno ponosić odpowiedzialność za zapewnienie odpowiednich warunków życia dziecku.

Janusz Korczak zginął wraz z wychowankami w obozie zagłady w Treblince, w początkach sierpnia 1942 r.

Hufiec ZHP Szczecin-Pogodno nosi imię Janusza Korczaka od 17 kwietnia 1963 r.